ورزش برای درمان پروستات موثر است؟

فعالیت بدنی می تواند سلامت جسمی و احساسی را بهبود بخشیده و موجب کنترل وزن، حفظ عضلات، کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و حفظ قدرت استخوان ها شود. فعالیت موجب کمک به تعادل و بهبود خواب و کاهش خستگی و اضطراب می شود. ورزش همچنین می تواند باعث کاهش عوارض بالقوه درمان سرطان پروستات شود.

مطالعات نشان داده که در مردان با فعالیت بدنی منظم، خطر ابتلا به سرطان پروستات کمتر است. فعالیت شدید اثر بیشتری به ویژه در مورد خطر سرطان پروستات پیشرفته دارد. همچنین در مردان مبتلا به سرطان پروستات، فعالیت بدنی با بقای بهتر همراه است و مقدار متوسط ​​فعالیت شدید، حدود سه ساعت در هفته، بطور قابل توجهی بهبود سرطان پروستات را افزایش می دهد.

بسیاری از درمان های سرطان پروستات می تواند اثرات مضر روی بدن داشته باشد. هورمون درمانی می تواند منجر به پوکی استخوان و از دست دادن توده عضلانی شود که هر دو از طریق ورزش و تمرینات قدرتی بهبود می یابند. درمان های دیگر، مانند جراحی، می تواند بی اختیاری ادرار (عدم توانایی کنترل جریان ادرار) را ایجاد کند. تمرینات Kegel قبل و بعد از درمان سرطان پروستات باعث تقویت عضلات کف لگن می شود که می تواند بی اختیاری را بهبود بخشد.

هر برنامه ای برای فعالیت بدنی باید با وضعیت شخصی و سطح آمادگی جسمانی فرد متناسب باشد. قبل از شروع هر فعالیت ورزشی، با تیم پزشکی خود مشورت کنید.

عضلات کف لگن از استخوان عانه در جلوی کشاله ران تا استخوان دنبالچه در پشت ادامه دارند و درست زیر پروستات هستند و از مثانه، پروستات و راست روده در لگن حمایت می کنند. با جراحی پروستات، با توجه به نزدیکی این عضلات به پروستات، ضعف عضلانی اجتناب ناپذیر است. با شروع به تقویت عضلات لگنی قبل از عمل، می توان ضعف عضلانی را کاهش داده و همچنین خطر ابتلا به بی اختیاری بعد از عمل پروستات را کاهش داد.

با انقباض عضلات کف لگن می توان جریان ادرار را متوقف کرد. راجع به بلند کردن پرینه، ناحیه بین بافت بیضه ها و راست روده، فکر کنید. برای تعیین این که آیا از عضلات درستی استفاده می کنید، می توانید به بالا رفتن آلت تناسلی در طول انقباض نگاه کنید. از تحت فشار قرار دادن خود اجتناب کنید. سعی کنید عضلات کف لگن را بدون سفت کردن مقعد یا عضلات شکمی تحریک کنید. هنگام تحت فشار قرار دادن این عضلات برای اولین بار، به پشت دراز بکشید و دستان خود را روی ناحیه تحتانی شکم قرار دهید. هنگام تحت فشار قرار دادن عضلات لگن، نباید حرکاتی زیر دستان خود احساس کنید.

اگر هنگام اجرای تمرینات Kegels (که در عکس بالا آمده) نشت ادراری افزایش یابد احتمالا نادرست انجام می دهید. متخصص فیزیوتراپیست میتواند با ارائه ارزیابی، مشاهده و بیو فیدبک به بهبود تقویت لگن کمک کند.

برای راحتی می توانید تمرینات Kegel را دراز کشیده یا نشسته روی صندلی انجام دهید. کف لگن را برای 10 ثانیه منقبض کنید و سپس با استراحت 10 ثانیه ای ادامه دهید و پنج بار تکرار کنید این تمرین را سه بار در روز انجام دهید تا عمل جراحی انجام شود.

پس از برداشتن کاتتر، با پرستار یا پزشک خود در مورد اینکه چه زمانی می توانید تمرینات Kegel را شروع کنید، صحبت کنید (یا چه زمانی تمرینات را شروع کنید اگر قبل از عمل جراحی انجام نمی دادید).

-با یک انقباض ملایم (کمتر از 100 درصد تلاش) شروع کنید. انقباض را برای مدت سه ثانیه نگه دارید و سپس 15 ثانیه ریلکس بمانید و این کار را سه بار در روز (در هر مرحله پنج مرتبه) تکرار کنید. هر روز شدت انقباضات را افزایش دهید. همچنین، زمان انقباض را با یک ثانیه افزایش و زمان ریلکسیشن را با یک ثانیه در روز کاهش دهید تا زمانی که به مدت 10 ثانیه نگه داشته و یک استراحت 10 ثانیه ای انجام دهید. پنج بار تکرار، سه بار در روز را ادامه دهید.

-گام بعدی این است که تمرینات را نشسته یا ایستاده انجام دهید. فواصل زمانی مشابه را همانطور که در بالا ذکر شد، با یک بازه 5 ثانیه ای انقباض و 15 ثانیه ریلکسیشن ادامه دهید و تا 10 ثانیه انقباض و 10 ثانیه ریلکسیشن پیش بروید.

کاهش تدریجی نشت ادرار و افزایش بازه های زمانی نیاز به ادرار کردن را متوجه خواهید شد. شما همچنین باید فوریت در ادرار کردن را حداقل 15 دقیقه به تاخیر بیاندازید و بدون نشت ادراری به سرویس بهداشتی بروید. اگر با افزایش دفعات ادرار یا نشت زیاد مشکل دارید، با پزشک مشورت کنید.

وزن اضافی را می توان با افزایش میزان متابولیسم استراحت (RMR) کاهش داد (میزان سوزاندن کالری در هنگام استراحت). RMR هر فرد 60 تا 75 درصد کالری روزانه فرد را تشکیل می دهد، بنابراین حتی افزایش کم RMR به سوزاندن کالری بیشتر کمک خواهد کرد. RMR به مقدار عضلات هر فرد ارتباط دارد.